Hz.Muhammed, çocukluk ve gençlik çağlarında ahlaka uygun olmayan davranışlardan kaçınmıştır. İçinde yaşadığı toplumun taptığı putlardan uzak kalmış ve yaratılışın inceliklerini düşünmek amacıyla kırk yaşına yaklaştığı sırada Mekke ile Arafat arasında yer alan Nur dağındaki Hira mağarasına gidip gelmeye başlamıştı.
Burada kendisine gaipten “Ey Muhammed” diye sesleniliyor ve otuz dokuz yaşında iken gördüğü rüyalar sabah aydınlığı gibi gördüğü şekilde gerçekleşiyordu.Taş ve ağaçlar peygamberimizi selamlamaktaydı.
Miladi 610 yılında ramazan ayında peygamberimiz kırk yaşında iken yine Hira’ya gitmiş ve burada ibadetle meşgul olurken vahiy meleği Cebrail (a.s.) gelerek peygamberimize Alak Suresi’nin ilk beş ayetini vahyetmiştir.
Bu ayetlerde Yüce Allah (c.c.) şöyle buyurmuştur :
1– Yaratan Rabb’inin adıyla oku.
2- O, insanı alaktan (kan pıhtısı biçimini alan embriyodan) yarattı.
3 – Oku,Rabb’in en büyük kerem sahibidir.
4 – O, (insana) kalemle (yazmayı)öğretti.
5 – İnsana bilmediğini öğretti.
Hz. Muhammed,vahyin heyecanı ile eve gittiğinde eşi Hz. Hatice tarafından “müjdeler olsun! Sen sözün doğrusunu söylersin,emanete riayet edersin,akrabanla ilgilenirsin,güzel ve iyi ahlaklısın…” sözleriyle teselli edilir.
Kur’an-ı Kerim,Hz. Muhammed’e bir defada değil 23 yılda nazil olmuştur.Bu durum,insanların Kur’an-ı ,yazıya geçirerek öğrenmelerini kolaylaştırmıştır.
Kuran’ın bir bölümü Mekke’de bir bölümü de Medine’de nazil olmuştur. Mekke’de indirilen ayetler içerik olarak ; iman konularını,Medine’de indirilenler ise ibadet,ahlak kuralları ve sosyal düzenlemeleri kapsıyordu.
Hz. Muhammed(a.s.) hayatta iken nazil olan ayetleri, vahiy katiplerine yazdırıyordu .Vahiy katipleri,peygamberimizin ayetleri yazdırdığı kişilerdir.Bunlar,vahiyleri çeşitli hayvanların kürek kemiklerine , düzgün taşlara , deri parçalarına yazıyor ve yazılanı peygamberimize okuyorlardı.
Cebrail (a.s.) her yıl ramazan ayında o tarihe kadar indirilmiş olan ayetleri okumuş,peygamberimizde okunanları takip etmişti.Ayrıca sahabelerden bazıları Kur’an-ı ezberliyorlardı. Hz. Muhammed , hayatta iken Kur’an’ın korunmasına yönelik bizzat kendisi önlem almıştır.Fakat vefatına kadar vahiy süreci devam edeceği için Kur’an’ı bir kitap haline getirememiştir.
Hz. Ebu Bekir (r.a.)’in halifeliği zamanında “ Yemame” Savaşı’nda yetmiş kadar kura ( hafız ) şehit edilince ,Hz. Ömer endişelenmiş ve Hz. Ebu Bekir’i önlem alması için uyarmıştır.Bunun üzerine Zeyd Bin Sabit, Kur’an-ı bir kitap haline getirmekle görevlendirildi.Vahiy katiplerinin yazdığı ayetler,peygamberimizin belirttiği şekilde ilgili oldukları surelerin altında toplanarak bir kitaba dönüştürüldü.Bu “Suhuf-u Şerif”,önce Hz. Ebu Bekir tarafından korundu.Halifenin vefatı üzerine kızı Ümmü’l Mü’minin Hafsa ( r.a.) tarafından korunmaya devam edildi.
Hz. Osman’ın halifeliği döneminde sureler sırasıyla yazılarak buna “Mushaf” denildi. Ortaya çıkan ihtiyaçla birlikte Mushaf çoğaltılarak önemli şehir merkezkerine gönderildi.
Anasayfa 
